De ziekte van Waldenström is een zeldzame ziekte (75 nieuwe patiënten per jaar in Nederland). De ziekte wordt ook wel macroglobulinemie, lymfoplasmacytair lymfoom of immunocytoom genoemd. De ziekte kenmerkt zich door een woekering van witte bloedlichaampjes (B-lymfocyten) in het beenmerg, lever en milt, waardoor de aanmaak van gezonde rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes verstoord raakt. De B-lymfocyten maken een afwijkend afweereiwit aan, dat in het bloed kan worden gevonden.
De ziekte ontwikkelt zich langzaam en geeft vaak weinig symptomen in het begin, waardoor de ziekte vaak bij toeval bij een routine onderzoek wordt ontdekt.
De volgende klachten kunnen voorkomen:

• gewichtsverlies
• verlies van eetlust
• koorts
• ernstig nachtelijk zweten
• gezwollen lymfklieren
• stroperigheid van het bloed (hyperviscositeit), zich uitend in wazig zien, kortademigheid of flauwvallen. Deze stroperigheid wordt veroorzaakt door het afwijkende afweereiwit.

Als de ziekte langere tijd voortduurt, kunt u last krijgen van:

• vermoeidheid
• bloedingen
• infectiegevoeligheid
• zwelling van lymfklieren, lever en milt
• wazig zien of uitpuilende ogen
• hoofdpijn en duizeligheid
• hartproblemen

Bij ongeveer 20% van de patiënten komen aandoeningen aan het zenuwstelsel voor. U kunt last krijgen van nare tintelingen, of gevoel door naalden te worden gestoken, overgevoeligheid voor aanraking. Ook kunnen een branderige pijn, spierzwakte en verlamming optreden.

Hoe wordt de diagnose gesteld?
Bloed- en urineonderzoek, beenmergonderzoek en radiologisch onderzoek (röntgenfoto) geven uitslag over de aard en ernst van de ziekte.